![[EN/PL] ‘Solidarity and Agency’ at Arsenal Gallery in Białystok](https://blokmagazine.com/wp-content/uploads/2020/07/zrzut-ekranu-2020-07-22-o-10.44.09-1200x750.jpg)
[EN]
We’ve iniciated the project at the Arsenał Gallery in Białystok during crisis caused by the COVID-19 pandemic, after institutions of culture in Poland had been shut down on march 12th 2020. The exhibition is an effect of the open call and only one – incomplete – of many possible transcriptions of time of quarantine and its meanings. We were inspired by Rebecca Solnit to talk about solidarity in crisis. The author convinces us that we become more solidary, altruistic and empathetic when disaster strikes.
Over recent weeks, we have all been witnesses to self-help and solidarity-focused activities, on a major scale and in small local communities alike. Despite the need for “social distancing” – or possibly because of the very reason it was introduced – we have been developing new ways of engaging in community practice. Artists joined us on the quest, both in real and virtual space. Employing tools of art and searching for appropriate measures, they created new communities or supported existing ones, they initiated or supported social campaigns.
The majority of works on display saw daylight in times of quarantine. Yet some of the earlier ones reference the issue of the position of minorities in normalized society rather than circumstances caused directly by the pandemic. Apart from exclusion born of fear of infection, artists point to other, not directly associated with the current crisis. They remind us that what we need today is an option of building a new and more just social system rather than returning to pre-epidemic “normality”. They highlight the old world’s deficiencies we should be filling by building a new community. It is also important for us that the works and testimonies sent to us extend beyond our country’s borders, and that voices from beyond its centre are audible as well.
Our other main inspiration came from Naomi Klein and her talk, replicated and reposted time and again in early days of the pandemic. The scholar sees crisis as a situation enabling genuine change, because – as she states – the decisions about coming out of the crisis are not just the areas of responsibility of elites and agendas. They will be based on the „ideas that are lyeing around”. Also those, which have been rejected so far as too utopian and today are becoming a part of day-to-day struggle which can be taken by each of us. A ‘chance” like that occurs only in moments of deep crisis. Those moments allow us to notice the possibility and the necessity of change. Solnit notes that often as not, crisis become a time of extraordinary proximity, as well as great queries, passionate involvement and community reflection. Artists sense such moments, and appeal for a change in paradigms that rule our societies.
“In such moments, many of us can find not only a sense of community, but purpose and power,” Solnit writes. Some artists actively protested against attempts to restrict civic rights during the pandemic by demonstrating in urban space. Yet in the works we are showing, agency is expressed in direct action as well as in individual decisions, in extended internal processes and efforts to imagine a better future and ways of achieving it; in bringing about change on a small scale, and in mutual inspiration to adopt new practices. While most of the presented works are reactions to the crises created during the first few weeks of the pandemic, many are also part of long-term artistic strategies adopted by participating artists, with a focus on pre-epidemic problems the crisis has exacerbated or highlighted. Artists have been following similar values in pre-epidemic times, and will continue their work for change after the disaster is over. They are driven by hope rather than fear.
We believe that imagination is a category which unites faith in agency, visions of the future, and solidarity. ‘Sensitive to the other, open to that what is different, experiencing diversity’ – yet also – as suggest Andrzej W. Nowak among others – ‘bold, courageous, and partly open to be met with ridicule’. We need imagination to discern the other and to design the future. This is why art may play a particularly important role in times of crisis.
This project is by no means an attempt at a comprehensive commentary on the current crisis. We are fully aware that we cannot as yet fully comprehend the gravity of the situation we have found ourselves in. We know not the answers to questions we are facing today, including the one regarding the capacity for a fully ethical operation of art institutions, and of a project such as this one. Today we are wondering whether the sense of solidarity and agency which has accompanied us during crisis – or the conversations concerning the condition of the world we have been engrossed in over these past weeks – may become the driving force behind long-term change. We do, however, know that it is important to develop an image of events attaching importance to attitudes of agency and solidarity. The day of this site going live coincides with us gradually emerging from our homes into a so-called “new normality”. We would like this way – however fragmentary – of imaging and commemorating the crisis to be an inspiration for practising solidarity, imagination, and faith in the future and agency in each and every one of us. ‘The end of this story hasn’t been written yet.’
online exhibition: solidarityandagency.online/en/
[PL]
Projekt zainicjowałyśmy w Galerii Arsenał w Białymstoku podczas kryzysu wywołanego pandemią koronawirusa, kiedy 12 marca 2020 roku zamknięto instytucje kultury w Polsce. Wystawa powstała w efekcie otwartego naboru i stanowi tylko jeden – niepełny – z wielu możliwych zapisów tego, czym był czas kwarantanny. Do rozmowy o solidarności w kryzysie inspirowała nas Rebecca Solnit, przekonująca, że to właśnie w momentach katastrofy stajemy się solidarni, altruistyczni i empatyczni.
W ostatnich tygodniach wszyscy obserwowaliśmy akcje samopomocowe i solidarnościowe na ogromną skalę i w małych społecznościach lokalnych. Pomimo konieczności „społecznego dystansowania”, a może właśnie z jej powodu, znajdowałyśmy i znajdowaliśmy sposoby na praktyki wspólnotowe. Zarówno w przestrzeni fizycznej, jak i w sieci poszukiwali ich z nami artyści i artystki. Wykorzystując narzędzia sztuki, poszukując odpowiednich środków, tworzyli nowe wspólnoty lub podtrzymywali już istniejące, inicjowali lub wspierali akcje społeczne.
Większość prezentowanych prac została wykonana w okresie kwarantanny. Jednak część z tych, które powstały wcześniej, nie odnosi się wprost do sytuacji spowodowanych pandemią, lecz przypomina o problemie miejsca mniejszości w znormalizowanym społeczeństwie. Obok wykluczenia powodowanego strachem przed zakażeniem artystki i artyści wskazują inne, niezwiązane bezpośrednio z obecnym kryzysem. Przypominają, że tym, czego dziś poszukujemy, nie jest powrót do „normalności” sprzed epidemii, ale możliwość budowy nowego, sprawiedliwszego systemu społecznego. Wskazują braki starego świata, które powinniśmy wypełnić, budując nową wspólnotę. Jest dla nas ważne, że nadesłane projekty i świadectwa przekraczają granice naszego kraju i że obecne są także głosy spoza jego centrum.
Drugą z głównych inspiracji była dla nas myśl Naomi Klein, wielokrotnie powtarzana i przekazywana dalej w pierwszych dniach pandemii. Kryzys jest dla badaczki sytuacją, w której możliwa jest realna zmiana, bo o sposobach wyjścia z niego nie decydują wyłącznie elity i decydenci, ale idee krążące wokół od dawna. Także te do tej pory odrzucane jako utopijne, a dziś stające się częścią codziennej batalii, którą może podjąć każda i każdy z nas. Tego typu „szansę” dają nam właśnie momenty głębokiego kryzysu. To one pozwalają dostrzec możliwość i konieczność zmiany. Solnit zwraca uwagę, że kryzys jest często czasem nie tylko niezwykłej bliskości, ale też wielkich pytań, namiętnego zaangażowania i wspólnotowej refleksji. Artystki i artyści wyczuwają tę chwilę i nawołują do zmiany paradygmatów rządzących naszymi społeczeństwami.
„W takich chwilach wiele i wielu z nas może zakosztować nie tylko poczucia wspólnoty, ale także celowości i mocy” – pisze Solnit. Niektórzy artyści wyrażali aktywny sprzeciw wobec prób ograniczania praw obywatelskich podczas pandemii, protestując na ulicach miast. Jednak sprawstwo w prezentowanych pracach przejawia się nie tylko w bezpośrednich akcjach, ale i w indywidualnych decyzjach, dłuższych wewnętrznych procesach i próbach wyobrażania sobie lepszej przyszłości i sposobów dojścia do niej. We wdrażaniu zmiany na małą skalę i we wzajemnym inspirowaniu się do przyswajania nowych praktyk. Chociaż prezentowane tu prace są głównie reakcjami na kryzys, powstałymi w ciągu kilku pierwszych tygodni pandemii, wiele z nich wpisuje się w długoterminowe strategie artystyczne prezentowanych twórczyń i twórców i porusza problemy, które istniały także przed epidemią, kryzys nasilił je zaś lub szerzej uwidocznił. Artystki i artyści kierowali się podobnymi wartościami przed epidemią i będą kontynuować pracę na rzecz zmiany po jej zakończeniu. Ich działaniami kieruje nie strach, lecz nadzieja.
Wierzymy, że kategorią łączącą wiarę w sprawstwo, wizje przyszłości i solidarność jest wyobraźnia. “Wrażliwa na zróżnicowanie, otwarta na to, co inne, doświadczająca wielości”. Ale też –jak sugeruje m.in. Andrzej W. Nowak – “śmiała, odważna, czasem gotowa na śmieszność”. Wyobraźnia jest nam potrzebna zarówno do dostrzegania Innego, jak i do projektowania przyszłości. Dlatego sztuka może pełnić szczególnie ważną rolę w sytuacji kryzysu.
Ten projekt nie jest próbą całościowego ujęcia kryzysu. Zdajemy sobie sprawę, że nie rozumiemy jeszcze w pełni znaczenia sytuacji, w której się znalazłyśmy i znaleźliśmy. Ciągle nie znamy odpowiedzi na nurtujące nas dzisiaj pytania, w tym na pytanie o możliwość w pełni etycznego funkcjonowania instytucji sztuki i projektów takich jak ten. Zastanawiamy się, czy poczucie solidarności i sprawstwa, które towarzyszyło nam w kryzysie, czy rozmowy o kształcie świata, które z takim zaangażowaniem prowadziłyśmy i prowadziliśmy w ostatnich tygodniach, mogą stać się siłą napędową długoterminowej zmiany. Wiemy natomiast, że ważne jest tworzenie obrazu wydarzeń, który kładzie nacisk na postawy sprawcze i solidarne. Publikujemy tę stronę w momencie, kiedy pomału wychodzimy ze swoich mieszkań w tzw. „nową normalność”. Chcemy, żeby taki sposób obrazowania i upamiętniania kryzysu – chociaż tylko cząstkowy – mógł być inspiracją do dalszego praktykowania solidarności, wyobraźni, wiary w przyszłość i w sprawczość każdego i każdej z nas. „Koniec tej historii nie został jeszcze napisany”.
wystawa online: solidarityandagency.online/en/
Imprint
| Artist | Adelina Cimochowicz, Monika Drożyńska, Galeria Komputer, Barbara Gryka, Juliana Höschlová, Magdalena Kosek, Daniel Kotowski, Diana Lelonek and Edka Jarząb, Marta Mariańska, Rita Müller, Arek Pasożyt, Marta Romankiv, Ala Savashevich, Sergey Shabohin, Katya Shadkovska, Jana Shostak, Shukhliada & Photinus Studio School (authors: Yevhenii Arlov, Anna Ivchenko, Max Nykyforiv, Oleksandr Reznikov, Oleksandr Sirous, Igor Sokolov, Yevhenii Svystun, Dmytro Tentiuk, Taira Umarova, Mykhailo Vybodovskyi; curators: Lera Polianskova, Max Robotov, Ivan Svitlychnyi), Jaśmina Wójcik and Jakub Wróblewski, Weronika Zalewska, Paweł Żukowski |
| Exhibition | Solidarity and Agency |
| Place / venue | Arsenal Gallery in Białystok |
| Dates | opening: June 1, 2020 |
| Curated by | Katarzyna Różniak, Eliza Urwanowicz-Rojecka |
| Exhibition design | Michał Szota |
| Website | solidarityandagency.online/en/ |
| Index | Adelina Cimochowicz Ala Savashevich Anna Ivchenko Arek Pasożyt Barbara Gryka Daniel Kotowski Diana Lelonek Dmytro Tentiuk Edka Jarząb Eliza Urwanowicz-Rojecka Galeria Komputer Igor Sokolov Ivan Svitlychnyi Jakub Wróblewski Jana Shostak Jaśmina Wójcik Juliana Höschlová Katarzyna Różniak Katya Shadkovska Lera Polianskova Magdalena Kosek Marta Mariańska Marta Romankiv Max Nykyforiv Max Robotov Michał Szota Monika Drożyńska Mykhailo Vybodovskyi Oleksandr Reznikov Oleksandr Sirous Paweł Żukowski Photinus Studio School Rita Müller Sergey Shabohin Shukhliada Taira Umarova Weronika Zalewska Yevhenii Arlov Yevhenii Svystun |